Προλάβαμε και είδαμε την πολύ ωραία παράσταση «Το ημερολογιο της Άννας Φρανκ» από την Πειραματική Σκηνής της Ν.Ιωνίας, όταν είχε ξεσπάσει η επιδημία στην Κίνα. Το νόημα της τρομερά επίκαιρο ιδιαίτερα στις μέρες μας. Μας είχε καλέσει μάλιστα στο τέλος, ο πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης της παράστασης κ.Δημήτρης Πανταζής, που υποδυόταν τον πατέρα της Άννας, να αναλογιστούμε πώς θα είναι η ζωή μας όταν χρειαστεί να κλειστούμε κι έμεις στα σπίτια μας όπως αρχικά οι κατοίκοι της Γιουχάν... Και κάπως έτσι ήρθε και αυτή η ώρα.
Σήμερα δεν αντιμετωπίζουμε παρόμοιο κίνδυνο με την Άννα αλλά για να προφυλάξουμε την υγεία συνανθρώπων σε μεγάλη ηλικία κλεινόμαστε στα σπίτια μας. Με τα σύγχρονα πλέον «ψηφιακά» ημερολόγια καταγραφούμε τις σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας, Κάπως έτσι κατέγραψαν τα παιδιά τις σκέψεις τους κλεισμένα κι αυτά στο σπίτι τους στην πλατφόρμα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης που χρησιμοποιούμε, το Edmodo.
Η Άννα Φρανκ βρέθηκε για δύο χρόνια κλεισμένη σε μία σοφίτα μαζί με την οικογένειά της και μία άλλη οικογένεια. Η συμβίωση ήταν δύσκολη.Ήθελε πολύ να βγει έξω να παίξει μα δεν μπορούσε.Έπρεπε να ζουν σε απόλυτη σιωπή γιατί κρύβονταν από τος Γερμανούς. Μου έκανε εντύπωση ο τρόμος στα μάτια όλων όταν τους έπεφταν αντικείμενα στο πάτωμα.
Τώρα ζούμε μια παρόμοια κατάσταση.Πρέπει να παραμένουμε στα σπίτια μας και να μην κυκλοφορούμε έξω για την ασφάλειά μας και την υγεία των συνανθρώπων μας. Δεν μου αρέσει αυτό αλλά πρέπει να το κάνουμε. Η Άννα έγραφε ημερολόγιο για να περνάει την ώρα της. Εγώ παίζω με τον αδερφό μου,διαβάζω βιβλία και όταν μου το επιτρέπουν οι γονείς μου παίζω και λίγο ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Σωτήρης
Αν και είμαστε από τα παιδιά που δεν είδαμε την παράσταση, η μαμά φρόντισε να μας βάλει να διάβασουμε το βιβλίο της Άννας Φρανκ. Γιατί το έχει. Συζητήσαμε μαζί της για το έργο και καταλάβαμε ότι έχουμε πολλά κοινά μαζί της,όπως το ότι πρέπει να μένουμε σπίτι. Η μόνη διαφορά με την Άννα Φρανκ είναι ότι αυτοί είχαν να πολεμήσουν έναν εχθρό τον οποίο βλέπανε.Ενώ εμείς τώρα πολεμάμε εναν εχθρό που δε μπορούμε να δούμε. Γι’ αυτό πρέπει να μείνουμε όλοι μας σπίτι γιατί είναι το μοναδικό μας όπλο. Η Άννα είχε μόνο ένα ημερολόγιο να γραφει τις σκέψεις της και να περνάει την ώρα της.Ενώ εμείς έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε. Όπως από το να δούμε μια ωραία ταινία ή να διαβάσουμε ένα ωραίο βιβλίο και πολλά άλλα. Γι´αυτό πρέπει να μείνουμε σπίτι μας, για να κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο.
Αργυρης-Βασίλης
Οι άνθρωποι φοβόντουσαν γιατί υπήρχε πόλεμος και έπρεπε να κρατηθούν ζωντανοί. Για να γίνει αυτό κλείστηκαν μέσα στο σπίτι για να μην τους καταλάβουν.
Η Άννα βρέθηκε στο σπίτι μαζί με την οικογένειά της, αλλά και με άλλα άτομα και μια γάτα. Ήθελε να παίξει με το παιδί της άλλης οικογένειας, τον Πέτερ, αυτός όμως δεν ήθελε να παίζει μαζί της και έτσι η Άννα έκλαιγε. Το να ζει με άλλο κόσμο, εκτός από τους γονείς της, ήταν δύσκολο για αυτήν. Διάβαζε όμως βιβλία, είχε ένα ημερολόγιο όπου έγραφε τις σκέψεις της και για τον Πέτερ και για τον πόλεμο.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το ότι θα έφευγαν από το σπίτι που ζούσαν για να πάνε σε άλλο, ώστε να είναι ασφαλείς. Επίσης, μου έκανε εντύπωση το ότι ένα παιδί έπρεπε να μην πηγαίνει στο σχολείο λόγω του πολέμου.
Εγώ και οι συμμαθητές μου εδώ και 2 εβδομάδες δεν μπορούμε να πηγαίνουμε σχολείο λόγω του Κορονοϊού. Μου λείπουν οι φίλοι μου που τους έβλεπα κάθε μέρα στο σχολείο, εκτός από το Σαββατοκύριακο, γιατί τη μισή μέρα την περνάγαμε μαζί. Βέβαια ο καθένας μας σίγουρα έχει πολλούς τρόπους για να απασχοληθεί μένοντας στο σπίτι του για παράδειγμα, παίζοντας στο τάμπλετ, ή στο play station, ενώ η Άννα δεν είχε όλα αυτά. Επίσης, σήμερα μπορούμε να επικοινωνούμε με τους αγαπημένους μας ανθρώπους και ας είμαστε μακριά, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, ενώ η Άννα δεν μπορούσε να κάνει το ίδιο.
Εύχομαι να τελειώσει ο πόλεμος του Κορονοϊού και να ανταμώσουμε πάλι όλοι.
Μιχαήλ Άγγελος, Δ1
Η ιστορία της μικρής εβραιοπουλας της Άννας Φρανκ που αναγκάζεται να περιοριστεί σε ένα σπίτι με την οικογένειά της και μερικούς άλλους για να γλυτώσει από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης,μας μεταφέρει στην σημερινή εποχή. Όλος ο πλανήτης ζει σχεδόν παρόμοιες καταστάσεις , όπου αναγκαζόμαστε να περιορίσουμε στα σπίτια μας. Δεν είναι μια χώρα που μας πολεμάει , αλλά ένας επικίνδυνος και αόρατος ιός ο θανατηφόρος κορονοϊος . Η μικρή Άννα Φρανκ τότε εκφράζονταν γράφοντας στο ημερολόγιο της όλα τα γεγονότα του πολέμου.Ενω οι σημερινοί νέοι μοιράζονται τις σκέψεις τους και τους προβληματισμούς τους μέσω της τεχνολογίας. Κουράγιο και δύναμη σε όλους!
Μανία και Χρύσα
Οι άνθρωποι φοβόντουσαν γιατί υπήρχε πόλεμος και έπρεπε να κρατηθούν ζωντανοί. Για να γίνει αυτό κλείστηκαν μέσα στο σπίτι για να μην τους καταλάβουν.
Η Άννα βρέθηκε στο σπίτι μαζί με την οικογένειά της, αλλά και με άλλα άτομα και μια γάτα. Ήθελε να παίξει με το παιδί της άλλης οικογένειας, τον Πέτερ, αυτός όμως δεν ήθελε να παίζει μαζί της και έτσι η Άννα έκλαιγε. Το να ζει με άλλο κόσμο, εκτός από τους γονείς της, ήταν δύσκολο για αυτήν. Διάβαζε όμως βιβλία, είχε ένα ημερολόγιο όπου έγραφε τις σκέψεις της και για τον Πέτερ και για τον πόλεμο.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το ότι θα έφευγαν από το σπίτι που ζούσαν για να πάνε σε άλλο, ώστε να είναι ασφαλείς. Επίσης, μου έκανε εντύπωση το ότι ένα παιδί έπρεπε να μην πηγαίνει στο σχολείο λόγω του πολέμου.
Εγώ και οι συμμαθητές μου εδώ και 2 εβδομάδες δεν μπορούμε να πηγαίνουμε σχολείο λόγω του Κορονοϊού. Μου λείπουν οι φίλοι μου που τους έβλεπα κάθε μέρα στο σχολείο, εκτός από το Σαββατοκύριακο, γιατί τη μισή μέρα την περνάγαμε μαζί. Βέβαια ο καθένας μας σίγουρα έχει πολλούς τρόπους για να απασχοληθεί μένοντας στο σπίτι του για παράδειγμα, παίζοντας στο τάμπλετ, ή στο play station, ενώ η Άννα δεν είχε όλα αυτά. Επίσης, σήμερα μπορούμε να επικοινωνούμε με τους αγαπημένους μας ανθρώπους και ας είμαστε μακριά, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, ενώ η Άννα δεν μπορούσε να κάνει το ίδιο.
Εύχομαι να τελειώσει ο «πόλεμος» του Κορονοϊού και να ανταμώσουμε πάλι όλοι.
Μιχαήλ Άγγελος
Θυμάμαι ότι ο θεατρικός πατέρας της Άννας Φρανκ μας ζήτησε να σκεφτούμε πώς θα ήταν αν εμείς μέναμε κλεισμένοι κάπου, όπως η Άννα. Μας μίλησε για τους ανθρώπους στην Κίνα που ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους εξαιτίας του κορονοϊού. Μας είπε ότι σήμερα εμείς έχουμε πιο πολλές ανέσεις από την Άννα, γιατί έχει εξελιχθεί η τεχνολογία, υπάρχουν τα κινητά τηλέφωνα, οι υπολογιστές, το ίντερνετ, η τηλεόραση κλπ.
Η Άννα Φρανκ, μία 13χρονη Εβραιοπούλα, αναγκάστηκε να μείνει κρυμμένη σε μια σοφίτα μαζί με τους γονείς της και μια άλλη οικογένεια Εβραίων, που είχαν ένα παιδί, τον Πέτερ και έναν γάτο. Έπρεπε να μείνουν εκεί , γιατί ήταν Εβραίοι και τους κυνηγούσαν οι Γερμανοί Ναζί να τους σκοτώσουν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έμειναν κρυμμένοι στη σοφίτα από το 1942 έως το 1944. Η Άννα δεν μπορούσε να βγει έξω να πάει στο σχολείο, δεν μπορούσε να φωνάξει, να τρέξει ούτε να παίξει με τους φίλους της, παρά μόνο με τον Πέτερ και με τη γάτα.
Η συμβίωση με την άλλη οικογένεια ήταν δύσκολη. Θυμάμαι ότι μια φορά η Άννα τραγουδούσε και χόρευε, και δεν πρόσεξε, και έριξε ένα ποτήρι νερό πάνω στο παλτό της μαμάς του Πέτερ. Εκείνη άρχισε να της φωνάζει, γιατί της το είχε πάρει ο πατέρας της πριν πεθάνει. Μια άλλη φορά, ο πατέρας του Πέτερ τη μάλωσε, γιατί μιλούσε πολύ και γινόταν ενοχλητική. Με τον Πέτερ, επίσης, μαλώνανε συνέχεια, γιατί δεν την ήθελε εξ αρχής. Στο τέλος, όμως, γίνανε φίλοι.
Αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση είναι όταν στο τέλος τους έπιασαν οι Γερμανοί και τους πήγαν σε ένα ανοιχτό στρατόπεδο συγκέντρωσης, τότε η Άννα ήταν χαρούμενη, γιατί μπορούσε επιτέλους να πάρει αέρα, να τρέξει, να φωνάξει. Ένιωθε, δηλαδή, ελεύθερη, ενώ ήταν κρατούμενη των Γερμανών που θα τους σκότωναν.
Από τις 11 Μαρτίου 2020, ημέρα Τετάρτη, έκλεισαν τα σχολεία και όλοι μας στην Ελλάδα είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας, εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού. «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ» δηλαδή. Η κατάσταση αυτή μοιάζει κάπως με κατάσταση πολέμου, όπως και την εποχή της Άννας. Η ομοιότητα με την ιστορία της Άννας Φρανκ είναι ότι κι εμείς δεν μπορούμε να βγούμε έξω από τα σπίτια μας, δεν μπορούμε να πάμε στο σχολείο και σε όλες μας τις δραστηριότητες, να παίξουμε με τους φίλους μας, να δούμε τους παππούδες, τις γιαγιάδες και τα ξαδέφια μας. Οι διαφορές, όμως,είναι πολλές, γιατί εμείς μπορούμε να δούμε τηλεόραση, να μιλήσουμε με τους φίλους μας και τους παππούδες μας μέσω skypeή από το τηλέφωνο και να κάνουμε τα μαθήματά μας στον υπολογιστή, ενώ η Άννα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα από αυτά και έγραφε μόνο στο ημερολόγιό της. Επίσης, εμείς μπορούμε να βγαίνουμε για λίγη ώρα έξω από το σπίτι μας μετά από ειδική άδεια, ενώ η Άννα δεν μπορούσε, γιατί θα τους έπιαναν οι Γερμανοί.
Ανυπομονώ να παίξω πάλι με τους φίλους μου, να ανοίξουν τα σχολεία, να ξαναρχίσω το μπάσκετ και τις άλλες δραστηριότητές μου και να βγει το φάρμακο που γιατρεύει τον κορονοϊό για να είμαστε και πάλι ασφαλείς και να μην κινδυνεύουμε να αρρωστήσουμε.
Γιώργος
Η Άννα Φρανκ ζούσε σε μια σοφίτα για δύο χρόνια, με την οικογένειά της και με μια άλλη οικογένεια. Η σοφίτα που έμενε ήταν πάνω από το εργαστήριο που δούλευε η Μίμ ,η φίλη τους .
Μακάρι η Άννα Φρανκ να μην είχε ζήσει εκείνη την εποχή, γιατί είχε πόλεμο, δεν είχαν φαγητό και δεν είχε καμία φίλη για να παίξει.
Το ίδιο ζούμε και εμείς αυτό το διάστημα, που είναι ο κορωνοϊός. Άλλα εμείς έχουμε φαγητό, έχουμε και ίντερνετ, μπορεί να έχουμε παρέα στο σπίτι αλλά μπορεί και όχι.
Μακάρι να τελειώσει γρήγορα η περιπέτεια που ζούμε για να βγούμε από τα σπίτια μας.
Καλλίοπη
Η Άννα αναγκάστηκε λόγω της Εβραϊκής της καταγωγής να κλειστεί σε ένα δωμάτιο για δύο χρόνια μαζί με την οικογένεια της και μια άλλη οικογένεια για να μην τους βρουν οι Ναζί και τους σκοτώσουν .Έπρεπε να κάνουν απόλυτη ησυχία κι η συμβίωση γενικά ήταν πολύ δύσκολη. Καυγάδιζαν συχνά. Η Άννα κρατούσε ημερολόγιο για να περνάει ο χρόνος της. Εμείς είμαστε σε καραντίνα για το κοινό καλό και όχι γιατί θα μας σκοτώσει κάποιος αν βγούμε έξω. Η Άννα δεν είχε όλα αυτά τα οφέλη που έχουμε εμείς παρά μόνο το ημερολόγιο της. Εμείς έχουμε τηλεόραση,ταμπλετ,βιβλία,παιχνίδια,φαγητό,ζέστη και πάνω από όλα είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι που μένουμε σπίτι για λίγο καιρό. Επίσης κάνουμε τα μαθήματα μας online και βλέπουμε και τους αγαπημένους μας στο σκαιπ. Εγώ περνάω το χρόνο μου διαβάζοντας,παίζοντας βιολί ,παιχνίδια στο ταμπλετ,και καραοκε με τη μαμά μου και την αδερφή μου. Κάνω και πολλές αγκαλίτσες με τον αδερφό μου. Τον μπαμπά μου όμως δεν βλέπω πολύ γιατί μένει πολλές ώρες στο νοσοκομείο να ελέγχει ποιοι έχουν αυτόν τον ιό.
Γεωργία
