Είχαμε παρ
ακολουθήσει και είχαμε κάνει αφιέρωμα σχετικά, την θαυμάσια παράσταση «Το ημερολογιο της Άννας Φρανκ» από την Πειραματική Σκηνής της Ν.Ιωνίας, όταν είχε ξεσπάσει η επιδημία στην Κίνα. Πιο επίκαιρο το θέμα της όσο ποτέ και σκεφτήκαμε να απευθυνθούμε στον σπουδαίο ηθοποιό και σκηνοθέτη της παράστασης, το κ.Δημήτρη Πανταζή με το πλούσιο έργο του για να μας δώσει μια συνέντευξη.
Ευχαριστούμε θερμά που δέχτηκε να του πάρουμε συνέντευξη. Ελπίζουμε κάποια στιγμή να την εκδώσουμε και έντυπα, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες.
Η συντακτική ομάδα του Σχολικού Καθρέφτη της Δ1 τάξης, αποτελούμενη από τον Αργυρή, Βασίλη, Στάθη και Σωτήρη, Μιχαήλ, ετοίμασε και στείλαμε ηλεκτρονικά τις παρακάτω ερωτήσεις εκ μέρους όλης της τάξης. Διαβάστε τα πολύ ενδιαφέροντα που μας είπε:
Συνέντευξη με τον κ. Δημήτρη Πανταζή
Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για τον εαυτό σας; Πώς θα χαρακτηρίζατε τον Δημήτρη Πανταζή;
Ένα άνθρωπο εργασιομανή που προσπαθεί να γευτεί την κάθε στιγμή της ζωής του. Ένα κοσμοκαλόγερο που είναι ταγμένος στην τέχνη του Θεάτρου.
Γιατί ξεκινήσατε στο θέατρο και επιλέξατε να γίνετε ηθοποιός;
Το «μικρόβιο» του θεάτρου μπήκε μέσα μου στην εφηβεία μου. Μετά ακολούθησαν οι σπουδές μου σχετικά με το θέατρο και στην πορεία ξεκαθάρισα αν κάνω εγώ για το θέατρο και άν το θέατρο με θέλει. Γιατί μπορεί ο καθένας να γίνει αυτό που θέλει αλλά το ζητούμενο είναι αν μπορεί να τα καταφέρει στο επάγγελμα που διάλεξε και αν αυτό το επάγγελμα τον γεμίζει σαν άνθρωπο και δεν το κάνει από υποχρέωση ή γιατί κερδίζει πολλά χρήματα. Το ουσιαστικό δεν είναι τα χρήματα αλλά η ψυχική ικανοποίηση του κάθε εργαζόμενου. Διαφορετικά αποδίδει ένας που αγαπάει αυτό που κάνει και ένας άλλος που το κάνει μόνο για τα χρήματα.
Βλέποντας το πλούσιο βιογραφικό σας, ποια σκηνή είναι αυτή που σας έμεινε χαραγμένη στο μυαλό σας;
Η τέχνη του ηθοποιού είναι λειτούργημα, δεν είναι επάγγελμα. Είναι μια τέχνη που σου δίνει δέκα χαστούκια και ένα χάδι. Η διαφορά είναι ότι το χάδι αυτό υπερτερεί των χαστουκιών. Κι εγώ έχω δεχτεί πολλά χαστούκια και ανάλογα χάδια.
Ποιο έργο, ταινία η σήριαλ που συμμετείχατε σας άρεσε καλύτερα; Και ποιους ηθοποιούς και σκηνοθέτες που συνεργαστήκατε ή όχι, θαυμάζετε περισσότερο;
Όπως ένας πατέρας δεν μπορεί να ξεχωρίσει κάποιο απ’ τα παιδιά του, έτσι κι εγώ δεν μπορώ να κάνω το ίδιο για τις δουλειές που έχω κάνει ως τώρα. Ότι έκανα ως τώρα είχαν και θετικά και αρνητικά στοιχεία. Όσο αναφορά για τους ηθοποιούς ξεκινώντας είχα πρότυπο τον Μάνο Κατράκη που δεν έτυχε να συνεργαστώ μαζί του. Στην πορεία συνεργάστηκα με διάφορους καταξιωμένους ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Θα ήθελα να συνεργαστώ με το Μίνο Βολανάκη και τον Λευτέρη Βογιατζή. Φυσικά με κέρδισε η ανθρωπιά του Θανάση Βέγγου.
Μας άρεσε στο τέλος της παράστασης σας που παρακολουθήσαμε, «Το Ημερολόγιο της Άννας Φράνκ» που θέλατε να συζητήσουμε για το έργο. Ήταν λίγες εβδομάδες πριν κλείσουν τα σχολεία, λόγω του κορονοϊού, και μας ζητήσατε να αναρωτηθούμε πως θα νιώθαμε κι εμείς κλεισμένοι, όπως είχαν ήδη κλειστεί στην Κίνα. Το περιμένατε ότι το έργο θα μας προετοίμαζε για μια παρόμοια κατάσταση;
Ο στόχος των έργων που ανεβάζουμε στην Πειραματική Σκηνή είναι να περνούν και κάποια μηνύματα στο κοινό. Ειδικά στις παραστάσεις που απευθύνονται σε παιδιά. Και πάντα κάνω συζήτηση με τους νέους στο τέλος κάθε παράστασης. Κι αυτό γιατί σήμερα οι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι βλέπουν το δέντρο και δεν ψάχνουν να δουν τι υπάρχει πίσω απ’ αυτό με αποτέλεσμα να χάνουν το δάσους.
Ναι, το περίμενα, γι’ αυτό και επέλεξα αυτό το κείμενο. Θα μπορούσε να συμβεί του χρόνου, αλλά έτυχε να συμβεί φέτος.
Ποιες ομοιότητες βρίσκετε ανάμεσα στον εγκλεισμό της Άννας Φρανκ και στον δικό μας, λόγω της πανδημίας;
Οι ομοιότητες είναι αρκετές. Κύριο στοιχείο είναι ο φόβος. Εκεί για να μην τους συλλάβουν εδώ για να μην 
κολλήσουμε τον ιό. Το άλλο σημαντικό στοιχείο είναι η έλλειψη των τροφίμων, κάτι που ίσως αντιμετωπίσουμε κι εμείς στο μέλλον. Επίσης οι εντάσεις που βγαίνουν στους ανθρώπους που είναι έγκλειστοι.
Ως πατέρας της Άννα Φρανκ, στην παράσταση που είδαμε, αν σας έφερνε αντίρρηση στο να μείνει μέσα στο σπίτι, όπως εμείς τώρα, πώς θα την πείθατε να μείνει μέσα; Και τι θα λέγατε σε μας, γιατί κάποια παιδιά δυσκολεύονται να μένουν μέσα, ώστε να τα πείσετε;
Είναι διαφορετικό αυτό που έζησε η Άννα Φράνκ με αυτό που ζούμε σήμερα. Εκείνη δεν μπορούσε να βγεί έξω γιατί θα την έπιαναν και θα την έστελναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως και έγινε με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή της. Εδώ υπάρχει ο κίνδυνος να κολλήσουν μια ασθένεια και να την μεταδώσουν τα παιδιά στους ηλικιωμένους. Τα παιδιά δεν θα πεθάνουν.
Θα τους έλεγα ότι πρέπει να μείνουν στο σπίτι γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να μεταφέρουν τον ιό και να αρρωστήσουν οι γονείς τους ή οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους. Επίσης θα τους έλεγα ότι αυτή η δοκιμασία που περνάμε είναι και μία δοκιμασία αυτοπειθαρχίας. Πρέπει να μάθουμε να προσαρμοζόμαστε σε όλες τις συνθήκες για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Φυσικά είναι δύσκολο γιατί ως τώρα είχαν μάθει σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Επειδή δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει η ζωή θα έπρεπε οι γονείς να εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους με τέτοιο τρόπο που να μπορούν να ανταπεξέρχονται σε όλες τις καταστάσεις.
Πιστεύετε πως θα βγούμε σύντομα από αυτή την κατάσταση; Θα βγει κάτι καλό;
Δεν ξέρω πότε θα βγούμε απ’ αυτόν τον εφιάλτη. Πιστεύω ότι όλο αυτό θα βγει σε κακό. Και το κακό είναι ότι όλοι μας εκχωρούμε προσωπικές ελευθερίες και γινόμαστε υποτακτικοί.
Ποια παράσταση που σκηνοθετήσατε σας άρεσε περισσότερο και θα προτείνατε στα παιδιά να την 
παρακολουθήσουν;
Όλες τις παραστάσεις γιατί η κάθε μία είχε διαφορετικά μηνύματα να τους δώσει. Το θέατρο είναι σχολείο. Παρακολουθώντας παραστάσεις οι θεατές αποκτούν κοινωνική μόρφωση και κριτική σκέψη. Δεν είναι τυχαίο που οι αρχαίοι Έλληνες (που είναι οι θεμελιωτές του θεάτρου) έχτισαν τόσα πολλά θέατρα σε όλη τη χώρα και οι θεατές παρακολουθούσαν δωρεάν όλες τις παραστάσεις.
Ρωτάτε πάντα τα παιδιά όταν τελειώνει η παράσταση, τι είδαν στη σκηνή;
Ναι. Θέλω να δω αν κατάλαβαν το έργο, τι τους έκανε εντύπωση, τι δεν κατάλαβαν και να τους δώσω την δυνατότητα να εκφραστούν ελεύθερα. Είναι μια μορφή αξιολόγησης της παράστασης, αλλά και των παιδιών. Όσο αναφορά την παράσταση άν ήταν κατανοητή, αν εισέπραξαν τα μηνύματα του έργου και όσο για τα παιδιά άν ήταν συγκεντρωμένα στην παρακολούθηση της παράστασης.
Αν μαθαίνατε ότι κάποια παιδάκια δεν θέλανε να έρθουν να δουν την παράσταση τι θα τα λέγατε για να τους 
αλλάξετε γνώμη;
Θα έκανα μια συζήτηση μαζί τους για ποιους λόγους δεν θέλουν να δουν την παράσταση. Η συζήτηση θα με οδηγούσε για να τους πω με επιχειρήματα γιατί πρέπει να την παρακολουθήσουν και τι θα κερδίσουν απ’ αυτή.
Η παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων και γενικά εκδηλώσεων που έχουν σχέση με την τέχνη (εκθέσεις ζωγραφικής, συναυλίες, παρουσιάσεις βιβλίων, κινηματογράφος, παρακολούθηση χορευτικών παραστάσεων κ.λ.π) είναι θέμα εκπαίδευσης των παιδιών, πρώτα από τους γονείς και μετά από το σχολείο. Η καλλιέργεια του παιδιού είναι η παρακολούθηση όλων όσων προανέφερα σε συνδυασμό με την μελέτη των μαθημάτων του. Αν υπάρχει μόνο η μελέτη χωρίς τα προηγούμενα τότε έχουμε μονοκαλλιέργεια του παιδιού.
Πόσο εύκολη είναι η συνεργασία σας με τα παιδιά και πώς νιώθετε μαζί τους πάνω στη σκηνή;
Τα παιδιά επειδή έχουν ακόμη την αθωότητα είναι πιο απαιτητικοί θεατές. Η έλλειψη της συγκέντρωσης είναι ένας άλλος παράγοντας που τα κάνει δύσκολους θεατές. Συν ότι τα περισσότερα δεν είναι εκπαιδευμένοι θεατές. Όλοι αυτοί οι παράγοντες, εμένα προσωπικά, με κάνει να είμαι πολύ προσεκτικός στην επιλογή του έργου όπως και στον τρόπο που θα το παρουσιάσω.
Ετοιμάζετε κάποια καινούργια παράσταση με τη θεατρική σας ομάδα για του χρόνου να έρθουμε να την δούμε;
Φυσικά και ετοιμάζω, μόνο που είναι νωρίς ακόμη για να σας ανακοινώσω ποια θα είναι.
Σας ευχαριστούμε πολύ που δεχτήκατε να απαντήσετε και για την υπομονή σας. Σας ευχόμαστε ό,τι καλύτερο και να συνεχίσετε να προσφέρετε στην πόλης το σπουδαίο έργο σας με την Πειραματική Σκηνή Ν.Ιωνίας!
Κι εγώ σας ευχαριστώ που μου δόθηκε η δυνατότητα να επικοινωνήσω μαζί σας με έναν διαφορετικό τρόπο.
